Die dag dat ik je voor het eerst kon optillen.

 

    Vandaag (10.04.2021) heb ik zo'n lieve foto van je gemaakt, peinzende Prinsesje, waar je eruit ziet alsof je aan iets heel leuks denkt. Misschien over samen wandelen in het naar bloemen geurende park of urenlang met mij knuffelen... Mijn Schatje je weet niet eens dat je mijn hart hebt gestolen en ik ben helemaal gek op je! Elke dag omhels ik je met al mijn kracht in gedachten en ik hoop echt dat ons moment snel komt en ik je in mijn armen kan nemen. Tot nu toe vecht je dapper voor je leven, en ik geniet van elke seconde die ik met je doorbreng.

 

 

    Na een paar dagen vanaf het begin van het geven van mijn melk, werden gisteren (09.04.2021) röntgenfoto en echo van de borst gemaakt. Na alle resultaten te hebben geanalyseerd, besloten de doktoren om de drain, die een paar dagen geleden was afgesloten, eruit te halen. De röntgenfoto en de echo lieten geen overtollig vocht zien dat Sara's longen zou kunnen samendrukken. In mijn ogen is het weer een buisje minder in je lijfje, dus je zult je nu zeker meer op je gemak voelen. Gisteravond tijdens rondes heeft de dienstdoende arts me het goede nieuws verteld en gezegd dat hij nu de drain gaat verwijderen. Natuurlijk besloot ik om tijdens deze procedure bij Sara te blijven en mijn hand op haar hoofd te houden zodat ze mijn aanwezigheid en steun zou voelen. Ondanks mijn uitgebreide ziekenhuiservaring voelde ik me voor het eerst in mijn leven misselijk en viel ik bijna flauw. Ik moest even de kamer uit en water drinken met de hulp van andere verpleegsters. Ik wist zeker dat niets me meer kon raken en dat ik sterk was, maar het is een heel ander gevoel als de patiënt niet JIJ bent maar je geliefde baby.

    Vandaag ben ik voor het eerst sinds je geboorte alleen. Je vader ging Tom naar oma brengen, en hij moest wat werk doen in zijn bedrijf. Het is heel moeilijk voor mij om te begrijpen hoe de wereld door kan gaan, het leven van iedereen gaat door terwijl jij zo ziek bent. Mijn hele wereld stopte en kromp ineen tot jouw wieg, ziekenhuiskamer en monitoren. Ik had nooit gedacht dat de cijfers op het scherm me zo'n scala aan emoties zouden bezorgen, van totale paniek tot euforie. En nu (10.04.2021) als ik je vitale functies volg, ben ik zo blij als een klein kind voor de kerstman!!

    Door de drain uit je borstkas te halen heb ik kunnen helpen met de avondverzorging, het verschonen van bed en het op je buik draaien. Wat was het een heerlijk moment om je met behulp van een verpleegster in mijn handen te kunnen houden. Ondanks dat ik totaal uitgeput was, voelde ik me heel gelukkig dat we al zoveel hadden bereikt. Om dit prachtige moment te vieren, heb ik mijn masker even af ​​kunnen zetten voor een foto met mijn alle mooiste Dochtertje.